स्व-काव्यांकुर (SWA-KAVYANKUR)
"स्व-काव्यांकुर बहरला सचित्र माहितीनी, आस्वाद घ्यावा सुजाण वाचकांनी " Wise readers should enjoy Swa-kavyankur Bahar with illustrated information
उठा उठा दिवाळी आली (Suddenly Diwali came)
उठा उठा दिवाळी आली
उपक्रमशील संशोधक शेतकरी : श्री. गणू दादा चौधरी (Enterprising Researcher Farmer : Shri. Ganu Dada Chaudhary)
उपक्रमशील संशोधक शेतकरी : श्री. गणू दादा चौधरी
Enterprising Researcher Farmer : Shri. Ganu Dada Chaudhary
© दीपक केदू अहिरे, नाशिक
(लेखन सेवा पुरस्कार विजेते)
deepakahire1973@gmail.com
एकात्मिक कीड नियंत्रणासाठी इकोपेस्ट ट्रॅप (सापळे) Ecopest Traps for Integrated Pest Control
एकात्मिक कीड नियंत्रणासाठी इकोपेस्ट ट्रॅप (सापळे)
Ecopest Traps for Integrated Pest Control
शेतकरी श्री. कांतीलाल पाटील यांचे पेटेंडेड संशोधन
एकात्मिक कीड व्यवस्थापनाने शेतीमध्ये कीड नियंत्रण करण्याचा उपाय स्वस्त असून यामुळे कीटकनाशके फवारणीचीही बचत होते. या नैसर्गिक उपायामुळे शेतमालाची गुणवत्ता दर्जेदार होत असल्याचे संशोधन जळगाव जिल्हा चोपडा तालुक्यातील मंगरूळ येथील कांतीलाल भोजराज पाटील यांनी इकोपेस्ट ट्रॅप (सापळा) विकसित केला आहे. हे नाविन्यपूर्ण संशोधन त्यांनी आधी स्वतःच्या शेतीत वापरले. गेल्या सात वर्षापासून ते सापळ्याचे उपयोग करून निरीक्षण करत असल्याचे श्री. पाटील यांनी सांगितले.
कांतीलाल भोजराज पाटील |
दर्जेदार उत्पादनासाठी इको ट्रॅप सापळा
इकोपेस्ट ट्रॅपविषयी अधिक माहिती देतांना श्री. पाटील म्हणाले की 'हानिकारक कीटकनाशकांचा वापर कमी करून दर्जेदार उत्पादनासाठी पिवळ्या रंगाचा चिकट प्रकाश सापळा उपयुक्त आहे. इको ट्रॅप सापळा हा पिकांवर असणारी पांढरी माशी, तुडतुडे, मावा, लोकरीमाशी, शेंडा पोखरणारी अळी, फळमाशी तसेच इतर हानिकारक कीटक या ट्रॅपला येऊन चिटकतात. या सापळ्यात स्वयंचलीत एलईडी लावण्यात आलेला असून अंधार पडल्यावर तो आपोआप सुरू होतो. कीटक त्याकडे आकर्षित होऊन ट्रॅपला चिकटतात. सूर्योदयानंतर हा एलईडी बंद होतो. हा ट्रॅप (सापळा) दिवस-रात्र कीटक नियंत्रणाचे काम करत असल्याचे श्री. पाटील यांनी सांगितले.
पर्यावरणपूरक सापळ्याची निर्मिती
श्री. पाटील यांनी कृषी पदवीचे शिक्षण घेतले असून शेती करत असतांना शेतकऱ्यांना कीडनाशकाची फवारणी करावी लागते. कीडनाशकांची बाजारात हजारो रुपये लिटरने किंमत आहे. त्याची फवारणी करूनसुद्धा किडींचा पूर्णतः बिमोड होत नाही. हे पाहिल्यानंतर आपण यावर काहीतरी उपाय करावा म्हणून माझं मन अस्वस्थ होतं. यासाठी पर्यावरणपूरक असलेले उपकरण तुलनेने स्वस्त असलेले म्हणजे २०० रुपयात असलेला इको ट्रॅप (सापळा) विकसित केला आहे. हा ट्रॅप बनविण्यासाठी पिवळे कार्ड, द्रव, इलेक्ट्रॉनिक सर्किट आणि ०.५ एलईडी, दोन पेन्सिल सेल यांचा वापर करून त्यांनी हा ट्रॅप तयार केला आहे. दोन पेन्सिल सेलमुळे ट्रॅप सुमारे २५ दिवस कार्यरत राहतात. यात सेंसर असल्याने दिवा दिवसा बंद राहतो व अंधार पडल्यानंतर तो प्रकाशित होऊन कार्य सुरू करतो. हा ट्रॅप स्वयंचलीत असल्याने मजुरांची गरज पडत नाही. सर्व ऋतूत काम करू शकतो.
इको ट्रॅपला पेटंट
या इको ट्रॅपला भारत सरकारच्या पेटंट कार्यालयाकडून पेटंटही बहाल करण्यात आलेले आहे. या ट्रॅपच्या निर्मितीसाठी कांतीलाल पाटील यांना जिल्हा नाविन्यपूर्ण परिषदेतंर्गत प्रोत्साहन देण्यात आलेले आहे असे श्री कांतीलाल पाटील यांनी माहिती दिली
राष्ट्रीय परिषदेत सादरीकरण
या इको ट्रॅप सापळ्याचे २०१७ मध्ये जळगाव येथे राष्ट्रीय परिषदेत सादरीकरण केले गेले तसेच भारतीय कृषी अनुसंधान परिषद (नवी दिल्ली) अखिल भारतीय कृषी अवजारे व यंत्र संशोधन प्रकल्प (महात्मा फुले कृषी विद्यापीठ,राहुरी) व कृषी विज्ञान केंद्र ममुराबाद (जळगाव) यांच्या वतीने आयोजित कृषी यांत्रिकीकरण दिवस या निमित्ताने क्षेत्रीय प्रात्यक्षिके घेण्यात आली आहेत. याकरीता ' नवोन्मेश संशोधक शेतकरी' या पुरस्काराने त्यांचा सन्मान झाला आहे. २०१८ मध्ये अटारी (पुणे) व कृषी विज्ञान केंद्र नारायणगाव (पुणे) येथे प्रयोगशील शेतकरी संमेलनात या इको ट्रॅप सापळ्याचे सादरीकरण झाले आहे.
किडींच्या नियंत्रणासाठी प्रभावी
या इको ट्रॅप सापळ्याचा वापर द्राक्ष, टोमॅटो, वांगी, कलिंगड, कापूस, मिरची यांसह विविध पिकांमध्ये करता येतो. किडीच्या एकात्मिक नियंत्रणासाठी केवळ रासायनिक कीडनाशकांवर अवलंबून राहण्यापेक्षा हे सापळे उपयुक्त ठरतील. सेंद्रिय शेतीमध्ये किडींच्या नियंत्रणासाठी हे सापळे प्रभावी ठरत आहे. या स्वस्त उपायाचा शेतकऱ्यांनी अवलंब करावा असे आवाहन श्री. कांतिलाल पाटील यांनी केले आहे
© दीपक केदू अहिरे, नाशिक
(लेखन सेवा पुरस्कार विजेते)
deepakahire1973@gmail.com
तीन वर (कथा)Three up (story)
तीन वर (कथा)
Three up (story)
आमच्या लहानपणी पूर्वी भूपाळी,अंगाई गीत, मंदिरात भजन, बोधप्रद गोष्टी ऐकायला मिळायच्या. पण आता या गोष्टी ऐकायला, वाचायला मिळत नाहीत. त्यामुळे मुलांची वाचनाची आवड कमी होत चालली आहे. लहानपणी बाल शिवबाला जिजाऊ माता गोष्टी सांगत असत. त्यामुळे शिवरायांचे बालपण घडले. या गोष्टीतून मिळणाऱ्या शिकवणीतून संस्कार घडतात. अशीच एक गोष्ट मी लहानपणी ऐकली होती. विशेष म्हणजे ती तत्कालीन रामभूमी दैनिकात प्रकाशित झाली होती. तीच "तीन वर" नावाची कथा आज देत आहे.
फार फार जुनी गोष्ट आनंदपुर नगरात फार गरीब ब्राह्मण राहत असे. दिवसभर कष्ट करून तो पोटापुरते मिळवी. तो जरी अगदी गरीब असला तरी थोर मनाचा असा होता. आल्या गेल्याचा आदर सत्कार करणे हे आपले कर्तव्य आहे असे मानी.
त्याच गावात एक मोठा व्यापारी राहत होता. त्याच्याजवळ भरपूर संपत्ती होती, परंतु त्यातून काही खर्च होऊ नये म्हणून त्याची धडपड चाललेली असायची कोणाला काही द्यावयाची वेळ आली तर त्याला फार वाईट वाटे.
त्या व्यापाराची बायको मोठी धर्मशील होती. ती आपल्या नवऱ्यास म्हणे, "अहो तुम्हाला काय कमी आहे? इतका कंजुषपणा कशासाठी? आपण काही दानधर्म करू या! आपल्या जवळ जी संपत्ती आहे. तिचा उपयोग स्वतःकरिता आणि परोपकाराकरिता केला तर आपल्याला समाधान नाही का लाभणार? हे बायकोचे बोलणे त्याला आवडत नसे, कोणी गरीब माणूस आला की, त्याच्या अंगावर खसकन खेकसून बोलायचा.
एकदा असे झाले की त्या श्रीमंत व्यापाऱ्याच्या घरी एक साधू आला व नेहमीप्रमाणे काहीतरी भिक्षा मागू लागला. व्यापारी त्या साधूच्या अंगावर धावून ओरडून म्हणाला, 'काय झालं रे, तुला भीक मागायला? चांगला जाडाजुडा तर दिसतोस? चालता हो येथून, तुला येथे काही एक मिळणार नाही. यावर साधू काहीतरी बोलणार तोच तो व्यापारी त्याच्या अंगावर धावून गेला लगेच तो साधु तिथून निघून गेला.
पुढे फिरता फिरता साधू गरीब पण सालस व परोपकारी ब्राह्मणाच्या घरी आला. ब्राह्मणाने त्याची विचारपूस करून त्याला जेवण वगैरे दिले. आपल्या एपतीप्रमाणे त्याचा चांगला आदर सत्कार केला व त्या साधुला आपल्या घरी त्या ब्राह्मणाने मुक्कामी ठेवले.
बालमित्रांनो, दुसरे दिवशी सकाळी उठल्यावर तो साधू म्हणाला, "हे गरीब ब्राह्मणा, मी साधू नाही. मी भगवान विष्णू आहे, तुझी लोकसेवा पाहून मी संतुष्ट झालो. "हे बोलणे ऐकून त्या ब्राह्मणाने साधूचे पाय धरले. साधू रुपी भगवान म्हणाला, "तुला जे पाहिजे ते माग. ब्राह्मण म्हणाला हे भगवान आपली चरणसेवा मजकडून होवो. एवढेच मला द्या. "साधू वेषधारी भगवान विष्णू" ठीक आहे" असे म्हणून निघाले. लवकरच ब्राह्मणाची स्थिती सुधारू लागली त्याला खूप संपत्ती मिळाली.
ही गोष्ट त्या श्रीमंत व्यापाऱ्याला कळली, तेव्हा तो त्या साधूच्या शोधासाठी निघाला. गावाबाहेर बरेच अंतर चालून गेल्यावर तो साधू त्याला दिसला. लागलीच धावत धावत जाऊन त्याने साधु महाराजांचे पाय धरले व म्हणाले हे भगवान मी चुकलो, मला माफ करा. आता माझ्याकडे याल तर मी आपला चांगला आदर सत्कार करीन. मला काहीतरी वर द्या.
हे त्या व्यापाराचे बोलणे ऐकून साधूने त्यास पाहिजे, तो वर मागण्यास सांगितले. पण आता काय वर मागायचा हे त्या व्यापाऱ्याला सूचेना शेवटी तो साधू म्हणाला "मी घरी गेल्यावर जे इच्छित होईल असा वर मला द्या" यावर साधू म्हणाला, ठीक आहे घरी गेल्यावर तुझ्या तीन इच्छा पूर्ण होतील. इतके बोलून तो साधू दिसेनासा झाला.
काय मागावे म्हणजे आपण जास्त श्रीमंत होऊन याचा विचार करीत तो व्यापारी घरी आला, त्याने खूप विचार केला पण काय मागावे हे त्याला सूचेना, काय मागावे म्हणजे आपले सर्व इच्छा तृप्त होतील हे त्याला ठरवता येईना!
तो अगदी बेचैन झाला. त्याच वेळी एक कावळा त्याच्या आजूबाजूला बसून सारखा ओरडत होता. ही ओरड ऐकून तो व्यापारी म्हणाला, "काय या दुष्टाने छळ मांडलाय, हा मरून कसा नाही पडला. त्याचे बोलणे पुरे होत नाही तोच तो कावळा खाली मरून पडला. कावळा मरून पडलेला पाहून त्याला आपला एक वर फुकट गेला म्हणून वाईट वाटले.
नंतर दुपारचे जेवण आटोपल्यानंतर काय वर मागायचा याचा विचार करण्यासाठी तो बागेतील एका मोठ्या दगडावर येऊन बसला. संध्याकाळपर्यंत विचार करूनही काय मागावे त्याला ठरवता आले नाही. संध्याकाळी स्वारी घरी आली नाही म्हणून नोकर बोलवण्यास आला. पण तो व्यापारी घरी गेला नाही. तो नोकराला म्हणाला, "मी आज घरी येत नाही. आज येथेच राहावे अशी माझी इच्छा आहे.!
नोकराने सर्व हकीगत मालकाच्या बायकोस सांगितली, तेव्हा ती स्वतः नवऱ्याला नेण्यासाठी आली पण त्याला तिथून उठता येईना तो त्या दगडाला चिकटला होता. दुसरा वर आपण अशा रीतीने गमवला म्हणून त्याला फार वाईट वाटले.
त्याने सकाळपासूनची सगळी हकीगत पत्नीस सांगितली. त्यावर पत्नी म्हणाली, " आपणाला काही कमी आहे का? चला आता तिसरा वर मागून आपली सोडवणूक करा.
शेवटी नाईलाजाने व्यापारी म्हणाला, मी येथून सुटावे अशी माझी इच्छा आहे. त्या दिवसापासून त्याने आपले वर्तन सुधारले व तो परोपकारात आपल्या पैशांचा वापर करू लागला.
तात्पर्य : संधीचे सोन्यात रूपांतर करण्यासाठी अंगभूत हुशारी असणे गरजेचे आहे.
दीपक केदू अहिरे, नाशिक
deepakahire1973@gmail.com
वाचाल तर वाचाल (If you read, you will read )
वाचन प्रेरणा दिनानिमित्त विशेष लेख"वाचाल तर वाचाल"If you read, you will read
माझे शालेय शिक्षण रयत शिक्षण संस्थेच्या आसखेडा विद्यालयात झाले.
मी पाचवीला असताना माझा गाव नावाची कविता लिहिली. तत्कालीन शालेय शिक्षण अधिकाऱ्यांनी त्या कवितेवर छान, या प्रांतात वाचन वाढवावे असा शेरा दिला.
त्यानंतर मी शालेय पुस्तकाबरोबर अवांतर पुस्तकांचे वाचन वाढवले. सुरवातीला मी छोटा दोस्त, चंपक चित्र मासिक वाचायचो. माझे वडील शिक्षक होते. ते बाहेरगावी कुठे गेले तर आवर्जून गोष्टीची पुस्तके आणायचे. त्यावेळी मी बिरबलाच्या चातुर्यकथा, रशियन लोककथा, इसापनीती, पंचतंत्र, बोधकथा इ. पुस्तके वाचली. आणि दिवसेंदिवस माझा वाचनाचा छंद विस्तारत गेला.
दहावीची परीक्षा झाल्यानंतर मी सुट्ट्यामध्ये आठवड्याला चार पुस्तके वाचू लागलो. सुहास शिरवळकर, बाबा कदम, सुमती क्षेत्रमाडे, श्री.ना. पेंडसे इ. लेखकांच्या कादंबऱ्या, कथा पुस्तके वाचली. मृत्युंजय, ययाती, छावा, युगंधर, राधेय, श्रीमान योगी, झोंबी, वपुर्झा, श्यामची आई इ. पुस्तके वाचली.
मला आठवते या सुट्टीच्या कालावधीत मी ७५ पेक्षा जास्त पुस्तके वाचून काढली. महाविद्यालयीन जीवनात भित्तीपत्रक दररोज वाचायचो. तेव्हा नियमितपणे लिखाण व्हायला लागले. सुदैवाने माझ्याकडे भित्तिपत्रकाचे संपादनाचे काम आले. मोठ्या आवडीने त्यात भाग घेऊ लागलो.
महाविद्यालयीन नियतकालिकात मी वाचलेल्या पुस्तकात परीक्षण छापून आले.मी वनस्पतीशास्त्र विभागात पहिला आलो. पण वाचनाच्या छंदामुळे मी जर्नालिझम केले.
पत्रकारितेमुळे माझा वाचनाचा आवाका वाढला. दररोजच्या वर्तमानपत्राबरोबर मी शेती, उद्योग, कथा, कादंबऱ्या आणि मोटिवेशनल पुस्तके वाचायला लागलो इकिगाई, मनाचे व्यवस्थापन, यश तुमच्या हातात, बेबिलॉन द एम्पायर, अग्निपंख, एक होता कार्व्हर, इडली ऑर्किड आणि मी, आमचा बाप अन आम्ही, झाडाझडती, परिणामकारक लोकांच्या सात सवयी, माझे चीज कोणी हलवले, छत्रपती शिवाजी महाराज, भगवदगीता, ज्ञानेश्वरी इ. पुस्तके मी वाचली आज माझ्याकडे ७०० वाचनीय पुस्तके आहेत.
मी लिहिलेल्या 'असे उपक्रमशील उद्योजक' या पुस्तकाला सुप्रसिद्ध लेखक विठ्ठल कामत यांनी प्रस्तावना दिली आहे. स्थानिक उद्योजकांच्या मुलाखती असलेले हे पुस्तक अनेक शालेय ग्रंथालयात उपलब्ध आहे.
वाचाल तर वाचाल हा माझ्या जीवनाचा मंत्र झाला आहे. आज वाचनामुळे यशस्वी ब्लॉगर, कंटेन्ट रायटर, पत्रकार, लेखक, कवी झालो आहे.
© दीपक केदू अहिरे, नाशिक
deepakahire1973@gmail.com
युवा मनावर प्रभाव टाकणारी : श्यामची आई (Influencer on Young Minds : Shyam's mother)
युवा मनावर प्रभाव टाकणारी : श्यामची आईInfluencer on Young Minds : Shyam's mother
चांगली पुस्तके ख-या मित्राप्रमाणे असतात. ती प्रेरणा ठरतात. मनाला उभारी देतात. मार्गदर्शन करतात.
भावविश्वाच्या कल्पनेत, दुनियेत वावरणारे युवा मन कधी कधी गोंधळते. व्यवहारी जीवनातील अडचणीमुळे निराश, वैफल्यग्रस्त होते. अशा वेळी मार्गदर्शक ठरतात ती अशी पुस्तके, मनाची मरगळ झटकून टाकणारी, प्रेमाने पाठीवरून हात फिरविण्याबरोबरच ममतेच्या मायेची उब देतात. "श्यामची आई" हे साने गुरुजीचे पुस्तक मुलांप्रमाणेच अनेक युवकांना प्रेरणा देणारे, संस्कार घडविणारे व जीवनाकडे नव्या दृष्टीकोनातून पाहण्यास शिकविणारे आहे. दीपक अहिरे या युवकांवरही असाच प्रभाव या पुस्तकाचा आहे.
मी भाग्यवान
मी भाग्यवान आहे, खरंच मी भाग्यवान आहे! कारण श्यामच्या आईला मी पाहिले आहे. तिच्या अंगा खांद्यावर खेळलो आहे. तिने भरवलेले घास मी मिटक्या मारीत खाल्ले आहेत. आपल्या कुशीत अंगाई म्हणत तिने मला झोपवले आहे. तिनेच मला जग दाखविले आहे. व जगात वागायचे कसे हेही शिकविले आहे.
माझी आई पूर्वजन्मी श्यामची आई होती. तेच प्रेम, तेच वात्सल्य, तोच त्याग आणि तेच गुण घेऊन ती ह्या जन्मी माझी आई झाली आहे. पण मला फार उशिरा समजले. माझ्या सुदैवाने "श्यामची आई" हे मातृप्रेमाचे अमर काव्य मी वाचले आणि आईचे हृदय मला उमगले. माझ्या आईची मला ओळख झाली.
प्रेमाचा महासागर
"श्यामची आई" आईच्या हृदयाची ती कथा आणि व्यथा आहे. म्हणूनच त्या कथेत जीव आहे. आपल्या पोरावर प्रेम तर सगळ्याच माता करतात. श्यामची आई तर प्रेमाचा महासागर आहे. महासागराला जसा अंत नाही तसा तिच्या प्रेमालाही अंत नाही.
आपल्या सानिध्यात येणाऱ्या सर्वाना ती प्रेम लुटत आली आहे. त्यातून मोरू गाय, मनी मांजरीण सुद्धा सुटलेली नाही. यशोदा सारख्या कांडपिणीच्या आजारपणात तिने तिला औषधपाणी व खाऊपिऊ घातले आहे. आणि म्हणूनच यशोदा म्हणते, "देवमाणूस आहे माउली"
मुलांवर चांगले संस्कार
केवळ प्रेमपूर्ती म्हणून मला श्यामची आई आवडली नाही तर प्रेमाबरोबरच आपल्या मुलांच्यावर चांगले संस्कार करण्यासाठी ती सतत धडपडत राहिली. माझी मुले मोठी झाली नाही तरी चालतील पण ती गुणी होवू देत. असे तिला सतत वाटायचे " पायाला घाण लागू नये म्हणून जसा जपतोस तसाच मनाला घाण लागू नये म्हणून जप या तिच्या उद्गगारावरून तिच्या संस्काराची कल्पना येते.
गुरुजींच्या जीवनात आचाराचे व विचाराचे जे सौन्दर्य दिसते ते तिच्यामुळेच आपल्या मुलांना थोपटून थोपटून कौतुकाने आणि प्रसंगी शिक्षाही करून तिने आकार दिला आहे.
श्रमदेवता
श्यामची आई श्रमदेवता होती. सासरी आल्यापासून तिला कधीच उसंत मिळाली नाही. घरादारातले काम, सर्वांचे आजारपण व सर्वांची सेवा करण्यातच तिचे आयुष्य गेले. आळशीपणाने बसून राहणे वाईट असे ती समजत असे. आपल्या मुलांना तिने कष्टाची सवय लावली. श्यामने पत्रावळ लावली नाही म्हणून तिने त्याला जेवण दिले नाही. श्याम दळणे, धुणी धुणे, भांडे घासणे ही कामे आवडीने करीत असे. माणसाने पाप करावयास लाजावे, काम करतांना लाजू नये हे तिनेच माझ्या मनावर बिंबवले. श्रीमंत व भिकारी हे दोघेही समाजवृक्षावरील बांडगुळे आहेत. कारण ते काम करीत नाहीत. श्रमातच आत्मोद्धार आहे असे तिला वाटत असे. आपल्या माणसासाठी तर कष्टाची फिकर तिने कुठेच केलेली आहे असे दिसत नाही. दादाचे पाय चेपण्यासाठी श्याम गेला नाही तेव्हा सर्व पसारा टाकून ती गेली आहे. यशवंताला ती लहानपणी मांडीवर घेऊन बसत असे. यशवंत जेव्हा म्हणतो, "आई तुझी मांडी दुखत असेल तेव्हा तिच्यातील माता उत्तर देते, उलट तुलाच माझ्या मांडीचे हाडे खुपत असतील. आपल्या नवऱ्याला देवाला फुले आणण्यासाठी ते दूर गावी पाठवते आणि कष्टाचे पाठ देते
स्वाभिमानाचे प्रतीक
आदर्श, स्वाभिमानी व्यक्तीचे नाव सांगा असा प्रश्न कोणी मला विचारल्यास मी तत्क्षणी सांगेन "श्यामची आई" गरीबीबरोबर लाचारी येत असते. पण गरिबीत सुद्धा स्वाभिमान न सोडणारी श्यामची आई होती. लग्नामध्ये श्यामने दक्षिणा घेतली तेव्हा गृहस्थाने जगास द्यावे. जगापासून घेऊ नये, हे तिनेच शामला पटवून दिले. माहेरच्या घरात लाचारीने जगण्यापेक्षा स्वतःचे दागिने विकून तिने नवऱ्यास घर बांधावयास लावले व ती झोपडी तिला स्वर्गापेक्षा प्रिय वाटली. सावकाराच्या कारकुनाचे कुजके अभद्र बोलणे ऐकण्यापेक्षा घरदार जप्त झाले तरी चालेल, मजुरी करता येईल" हे तिचे विचार तिच्या स्वाभिमानी स्वभावाचेच प्रतीक आहे.
पती हाच दागिना
सीता व सावित्री यांच्या देशात पतिव्रता स्त्रियांची परंपरा अजून चालू आहे. हे श्यामच्या आईवरून मला दिसून आले. आपल्या पतीवर तिचे जिवापाड प्रेम आहे. पती हाच दागिना असे ती मानत असे. व त्याची सेवा करीत असे. भाऊबीजेच्या पैशातून स्वतःसाठी लुगडी न आणता तिने नवऱ्यासाठी धोतरे आणली. नवऱ्याचा अपमान करणाऱ्या स्वतःच्या बापाला सुद्धा तिने हाकलून दिले यावरून तिची पतीनिष्ठा दिसून येते. प्रसंगी पतीलाही ध्येयवादाचे धडे द्यावयास तिने कमी केले नाही. आपल्या माघारी त्यांची हेळसांड होईल याची तिला काळजी वाटत होती. त्यांना जपा असा उपदेश तिने मुलांना केला होता. तुमच्या मांडीवर मरण येणे याहून दुसरे भाग्य कोणते? हा तिचा प्रश्न तिची प्रतिनिष्ठा दाखवून देतो.
विकासाची प्रेरणा
श्यामची आई आपल्या मुलांसाठीच जास्त जगली असे म्हणायला हरकत नाही. सर्व अपमान, गैरसमज, लोकनिंदा स्वतः सहन करून ती मुलांना निवारा देत राहिली. आपल्या प्रेमळ पंखाखाली आपले पिलांना घेऊन त्यांना विकासाची प्रेरणा देत राहिली. जगामध्ये जे जे सुंदर उदात्त व मंगल आहे त्याच्यावर प्रेम करायला तिने आपल्या मुलांना शिकवले. तिची सारी धडपड मुलांच्यावर चांगली संस्कार व्हावेत यासाठीच होती. खरी सौंदर्य सदगुणांचे, स्वच्छतेचे आहे असे ती मानत असे. मरतांना ती म्हणते, तुमच्याजवळ गुणांची संपत्ती आहे आता मला काळजी नाही पण तरीही तिची काळजी संपलेली नव्हती आपल्या लहानग्या पुरुषोत्तमाचे कसे होईल ही काळजी तिला होतीच
आजच्या मातांनी आदर्श माता होण्यासाठी श्यामच्या आईचा आदर्श पुढे ठेवावा असे मला वाटते. कारण मनुष्याचा मोठेपणा त्याच्या आई-बापांवर अवलंबून असतो. सूर्य चंद्राच्या किरणांनी जशा कळ्या उमलतात. तशा आईबापांच्या कृत्याने मुलांच्या जीवनकळ्या उमलत असतात. गुरुजींना त्यांच्या आईनेच घडवले आहे. तितकेच त्यांना जगावर, निसर्गावर प्रेम करायला शिकवले. निस्वार्थी सेवेचे व समर्पणाचे धडे तिनेच दिले आहेत. तिनेच गुरुजींना मोठे केले. लेखक, कवी, देशभक्त, समाजसेवक बनवले. आज आपल्या देशाला अशा हजारो आईंची गरज आहे असे मला वाटते व अशी आई तयार होण्यासाठी "श्यामची आई" शिवाय पर्याय नाही याची मला खात्री आहे.
अनंत उपकार
श्यामच्या आईचे माझ्यावर अनंत उपकार आहेत, कारण तिच्यामुळे मला माझ्या आईची ओळख पटली. प्रत्येक माता आपल्या लेकरासाठी कायावाचामनाने झिजत असते पण आमच्या सारख्या करंट्यांना (युवा पिढीला) तिच्या प्रेमाचे, त्यागाचे मोलच समजत नाही व परिणामी आम्ही जीवनात अयशस्वी होतो. "श्यामची आई" वाचत असताना हट्टी चंचल श्यामच्या जागी मला मीच दिसत होतो व परिणामी दुःखी होत होतो. गहिवरत होतो व अधिकाधिक मातेकडे ओढला जात होतो. माझ्यासारख्या लाखो मराठी मुलांना आई आणि तिचं हृदय समजावून देण्याचे काम श्यामच्या आईने केले आहे. यातच तिच्या जीवनाची सार्थकता आहे असे मानावे लागेल कारण ती तर अवघ्या विश्वाची माता होती.
deepakahire1973@gmail.com
उठा उठा दिवाळी आली (Suddenly Diwali came)
उठा उठा दिवाळी आली Suddenly Diwali came उठा उठा दिवाळी आली, धनत्रयोदशीने सुरुवात झाली आजच्या दिवशी करा यमदीपदान, आज असतो धन्वंतरीला मान उ...
-
चुलीवरची भाकरी Bread on the stove चुलीवरची भाकरी चव असते न्यारी, तुम्ही खाल्ली आहे का चुलीवरची भाकरी... सर्वोत्तम आहार म्हणजे असते बाजरीची...
-
उद्योगपती रतन टाटा Industrialist Ratan Tata वयाच्या ८६ व्या वर्षी रतन टाटा यांचे झाले निधन, देशातील प्रत्येक नागरिकाला त्यांचे राहिल कायम स्...
-
गांडूळ खत निर्मिती व उत्पादनाची यशोगाथा, प्रकल्प अहवाल (Vermicompost Project Report) प्रस्तावना शेतीची सुपीकता टिकवण्यासाठी चांगल्या ...